End of Summer (Michael Costello, 2022)
Bu yıl temamız kayıp ve yas. Her birkaç milde dünyaya başka bir parça bırakarak giden uzay roketlerinden hallice geçen 2024'te ve özellikle son çeyreğinde bu iki his yakıt tankerlerimizi doldurdu diyebiliriz. Bazen bir şeyi kaybettiğimizde benliğimizin hatrı sayılır parçalarını da kaybetmeye dair birbirleriyle konuşan hem empatik hem karizmatik enteresan bir seçki oldu bu yıl. Brat summer is dead, long live neurotransmitter disruption winter. Çoğu albümde olabildiğince "o parçaları" öne çıkarmaya çalıştığım listedeki kimi sound'ların neşesi veya öfkesine bile sızan bu hisler vardır ve onlara sarılıyorum açıkçası. Üzülebildiğime sadece sevinebilirim, nihayetinde insanız deyip boşu ve şovu burada kesiyorum. Bir duyurum var. Onca halsiz dermansızlığa iyi gelir, konuşamam sadece liste dedim, 13. yılında yine dizmelere kalkışırken 100 değil 50 albümle geldim ilk kez. Bana kalsa 30'u bile zorlayacak ortalama ötesi bir müzik yılında, her yıl mutlaka +50 keşfe de yer verdiğim bu listenin biraz malumun ilamı olduğunu kabul etsem yeridir. Zaten bu link'e densiz bir iyi-kötü iddiam varmış gibi gelenden ziyade "bu yıl ne çıkmış" diye gelen fomocular en favorim oldu hep. <3
Açıkçası beklediğim pek bir albüm kalmadığı için normalde aralık başı / ortası paylaştığım bu listeyle erkenden vedalaşmak istedim. Michael Kiwanuka hakkını helal et kardeşim. Ama nasıl desem, bu yılın müziğinde bir sasılık, bir kofluk mu vardı ya? Genel yani, böyle tüm 2024 sinemasını ve edebiyatını da yutan o ortalamalık tsunamisinden nasibini almışça bir yassılık. Bir yampirilik? Elbet idare etti ama ben hiçbir yıl bu kadar "yetinmek" zorunda kaldığımı da hatırlamıyorum.
Öte yandan sürprizi dipte saklı olsun, çoğu kişinin de malumu olan öyle iyi bir ilk 10-20 de var ki, her birini plak olarak da alacağımız, her dinlemede bizi o ilk kez dinlemelerin neverlandine götürecek, kitap olsalar Intermezzo gibi sağda solda paylaşacağımız muazzam biriciklerden oluşuyor.
Her zaman olduğu gibi favorilerin Spotify listesi en altta notuyla bitirip kurdeleyi kesmek üzere hüzünleri bu akşam evde bırakan Kanadalı bir shoegaze grubunu kürsüye çağırıyorum. Makas tepsisini bu yıl vefat eden güzeller güzeli kedimiz Mino tutuyor. Güzel değişimlerin, ferahfezanın ve özgür bir Filistin'in yılı olsun 2025.
50. EKKSTACY EKKSTACY
Her yıl mutlaka tam olarak bu damarı yakalayan bir keşifte bulunmayı beceriyorum her nasılsa. Üçüncü albümleriyle tanıştığım bu shoegaze sosuna batırılmış dream-popçu tayfada tepeleme Slowdive, bolca bdrmm, eser miktar da Nation of Language bulacak o kulaklar ne şanslıdır.
Favori şarkı: i don't have one of those
49. Nala Sinephro Endlessness
Hızlımsı bir başlangıçtan sonra atları burada biraz bağlayalım. Kefil olması çoğu zaman zorlayıcı, narrative bir altyapı ihtiva etmeyen janra albümlerini listeye almaktan imtina etsem de bu harika deliliği görmezden gelemedim. Bazı sessiz film gösterimlerindeki deneysel caz yapıtlarını anımsatan, huzurlu ve iyileştirici bir duygu karmaşası var bu albümün. Tam havalarındayız üstelik. Yaşa kız Nala (?).
Favori şarkı: Continuum 1
48. Katy Kirby Blue Raspberry
Pandeminin orta yerinde Cool Dry Place albümüyle çıkagelip o birkaç aylık kapanmayı ve Fahrettin Koca'nın suratını çekilir kılan canım cicim. Kalbi kırık hizmet bağımlıları olarak yine yapmışsın yapacağını deyip seni alkışlarla tekrar yazı çizi masana alıyoruz. Çıktığı yerde daha çok vardır o lyric'lerden.
Favori şarkı: Drop Dead
47. Vacations No Place Like Home
Uzun zamandır Metronomy ve Two Doors Cinema Club kopyalayan bir oluşum gelmiyordu bu türün mahallesinden. Ama özellikle böyle bir yokluk yılında iyi bir copycat'i Tim Robbins'in kollarını yağmura açtığı sıfatla karşılıyoruz.
Favori şarkı: Next Exit
46. Sleater-Kinney Little Rope
Ne tekrara düşmeyelim diye soytarılık peşinde, ne yepyeni, ne dep-demode. Güvenli suların dip dalgasız en ılık yerinde. Nasıl bildiysek öyle. Siz bunu bir düşünün.
Favori şarkı: Say It Like You Mean It
45. Yard Act Where's My Utopia?
Overload (2022) gibi bir manyaklıkla gelen haklı özgüvenin haksız şımarması mı bilmiyorum ama bu kez bana o kadar da olmadı. Her halükarda bu yıla dönüp bakıldığında parmakla gösterilesiler arasında tam burada.
Favori şarkı: We Make Hits
44. Giant Rooks How Have You Been?
ChatGPT'ye 40 dakikada yaptırılmış formülize bir albüm hissiyatı yanı sıra yıl boyunca birkaç şarkılarının gayet de beynime yapışıp kalması münasebetiyle buraya bırakıyorum. Müthiş debut'ları ROOKERY (2020) severler alsın kabul etsin.
Favori şarkı: Pink Skies
Bu yıl noise rock'ı temsilen Foxing bizlerle. Beynimden vurulmuşa çeviren olağanüstü bir odyofili karnavalı. Alıcısı bol olsun.
Favori şarkı: Greyhound
42. English Teacher This Could Be Texas
Çok tanıdık, çok yeni. Birbirinden kötü grup adı ve albüm ismi eşleşmesine rağmen bu yıl parıl parıl parladı tüm o prog-rock esintisiyle. Helalinden bir 42 onlarındır.
Favori şarkı: The World's Biggest Paving Slab
41. Office Dog Spiel
Bir Avrupa festivalinde ikinci sahnede güneşin alnında bile dinleyeceğim o grup ve albümü. Mecbur yeni biyonik foto çekilecek.
Favori şarkı: Big Air
40. Khruangbin A LA SALA
Bunlardan tahminen ne zaman sıkılırım acaba? Tam artık bu yenilerini dinlemem herhalde yeto diyorum, hop oradan temiz 3-4 şarkı daha yazıyor hafızaya. Serdar Ortaç'ın toplam 7 nota var kaç farklı şarkı yapılabilir dediği yerdeyim bu sürdürülebilir yaratıcılık ısrarı karşısında.
Favori şarkı: A Love International
39. Mabe Fratti Sentir Que No Sabes
Zannedersem bu blog tarihinin ilk İspanyolca albümü. Beni çok garip bir zaman diliminde çok başka bir yerden yakalamıştı. Zaten anlayıp ettiğimden de değil ama evrensel duygusunu bir şekilde geçirebilen çok acayip bir albüm.
Favori şarkı: Enfrente
38. Cassandra Jenkins My Light, My Destroyer
Joni Mitchell, Kate Bush ve Madonna - Bedtime Stories era'dan harika bir omlet. Çıktığı tarihe geri dönmek için yapmayacağım şeyin sayısı yok kadar az.
Favori şarkı: Only One
37. Jack Peñate Wondrous Strange
Gücün tanımı sürekli değişebilir, bende o şu an "devam edebilmek" mesela. Bu albüm de girişinden itibaren onun soundtrack'i. Teşekkürler pinya kolada.
Favori şarkı: Wondrous
36. Etta Marcus The Death of Summer & Other Promises
Yılın başlarında büyük çıkışını yapan bu PJ Harvey look-alike contest birincisi hanımefendiyi İstanbul kart gibi her yere taşıdım haftalar aylar. Baştan sona ilgi çekici ve sarsıcı.
Favori şarkı: Theatre
35. glass beach plastic death
Kendini aşırı ciddiye almadan yaptığı ciddi müziğine tav oldum en çok da. Multi-enstrumantal zenginliği, Foals'un uzun Maltepe basılmış nodüllerini andıran vokali ve ambulans arkasında sırta battaniye koyan sözleriyle sarıldım ve bir daha bırakmadım.
Favori şarkı: coelacanth
34. Mannequin Pussy I Got Heaven
Philadelphia'lı grubun dördüncü albümü, Philadelphia'nın her zaman güneşli olduğu tezine şiddetle karşı çıkıyor.
Favori şarkı: I Don't Know You
33. Tindersticks Soft Tissue
Bir süredir sadece Claire Denis'mize çalışan karanlık huylar başkanlığından tam yerine rastgelen bir geri dönüş. Küçük ve önemsiz hayatlarımıza kattıkları değer için bugün ne yaptık?
Favori şarkı: Always a Stranger
32. BADBADNOTGOOD Mid Spiral
Bazı günler dünyanın en iyi grubu falan. Bugün o günlerden değil ve belki bir IV daha asla yapmayacaklar ama yılın gerçekten en iyi enstrumantal caz ve az da funk albümlerinden biri. Toplam üç disk ve 18 şarkıyla salt kendi mitolojilerine yolculuğa çıkmışlar. İyi ki varlar deyip alkışlarla yerlerine alıyoruz.
Favori şarkı: Last Laugh
31. NewDad MADRA
Bana İÜ Edebiyat Fakültesi'nin sıradan bir kasım sabahı atmosferi hissini yaşatan, zihnime ve hafızama oyunlar oynatan çok kişisel bir entry. Başka seven olursa kantinin makine yağlı kahvesiyle Hergele'de buluşalım.
Favori şarkı: White Ribbons
30. junodream Pools of Colour
90'ların sonu 2000'lerin başı alternative rock ve electronica furyasından fırlayıp gelmiş mübarek. İnanılmaz bir şey. Dinlemediğim tek gün sanırım acilde serum yediğim gündü.
Favori şarkı: The Oranges
29. Nilüfer Yanya My Method Actor
Çıktığı ilk dönemden bu yana nefes alsa takip ettiğim yetenek vahası. Bence şimdiye dek de en iyi albümü. Halı ve paspas kenarlarına kalp kırma makinesi gelmiş gibi de bir şaka. Ayrıca listenin başka bir albümle beraber favori şarkısını seçmekte en zorlandığım albümü notunu düşeyim. Aman nolur düş.
Favori şarkı: Mutations
28. Being Dead EELS
Geçen seneki ilk albümlerini de listemde görmeye çalıştığım şahane oluşum. Yılın en nevi şahsına münhasır albümlerinden birisi. Yenileri her daim kapıda karşılanır bundan böyle.
Favori şarkı: Nightvision
27. Los Campesinos! All Hell
Seçkideki en "emo" şey sanırım bu. Önceleri kanıksamakta epey zorluk çektiysem de sonra usulca zihnimdeki ve listedeki yerini buldu. Belki bundan çok daha iyileri yukarıda kaldı ama özel sebebi bana kalsın diyelim.
Favori şarkı: Feast of Tongues
26. DIIV Frog in Boiling Water
Es geçtiğim bir albümünüz bile olmadığı için çiçek değilse de ömür boyu sahne önü kombinesi hediyenizi bekliyorum hırpani yürekler. Nasıl oluyor da her seferinde bir öncekinin üstüne çıkmayı beceriyorsunuz, nasıl?
Favori şarkı: Brown Paper Bag
25. The Last Dinner Party Prelude to Ecstacy
Picnic at Hanging Rock evreninde geçen bir Furiosa? Epey süre başımı döndürdü. Baştan sona mucizeler albümü.
Favori şarkı: The Feminine Urge
24. MGMT Loss of Life
6 yılda bile Little Dark Age'in (2018) etkisi hala geçmemişken birkaç yıl daha beklemekte sorun yoktu açıkçası. Bu kez biraz vites değiştiriyor ve karanlık bir folk'a yelken açıyorlar. Baştan aşağıya erken-başyapıt dolu muhteşem bir MGMT dönüşü.
Favori şarkı: Nothing to Declare
23. Jessica Pratt Here in the Pitch
Quiet Signs (2019) ile bize yapıp ettiklerine kaldığı yerden devam eden bir Pratt. Korkunç dönemlerimde kuş tüyü yastıklığına sağlık.
Favori şarkı: The Last Year
22. The Smile Wall of Eyes
Bu Thom geçenlerde seyirciden Filistin sesi yükselince sahneyi terk ettiği için yüzüne tükürmek lazımdı aslında ama maalesef "adam olana çok bile" sırasını ona veriyoruz adettendir deyip. Hadi abi hadi git başka yerde ev yap.
Favori şarkı: Friend of a Friend
21. Porridge Radio
Clouds in the Sky They Will Always Be There For Me
İlk kez Every Bad (2021) ile hayatıma giren yulaf lapası radyosu hanımı bir daha da bırakmam mümkün olamadı. Öncenin öfkeli icraları, burada yerini tam olarak temama uygun şekilde belli belirsiz bir yas haline bırakmış.
Favori şarkı: God of Everything Else
20. Maggie Rogers Don't Forget Me
Olağan şüphelilerimden Maggie de. Bu albümde biraz Everything But the Girl, Mazzy Star ve biraz da Fiona Apple tonlarına gitmesine bayıldım. Kah orada kah burada leziz bir bahar dinlencesi.
Favori şarkı: So Sick of Dreaming
19. Camera Obscura Look to to East, Look to the West
Son albümlerinden 11, klavyecileri Carey Lander öldükten 9 yıl sonra geri döndü canım İskoçya tezenelerim. Eteklerindeki taşlar birikmiş, bize muhteşem bir 11 şarkı olarak dönmüş. Her zaman üretmeleri dileğiyle.
Favori şarkı: Big Love
18. Real Estate Daniel
2010'ların indie sahnesine gizliden yön veren onlarca irili ufaklı gruptan birisi bence. Atlas (2014) da yine hem grubun hem de o aralığın en iyi albümlerinden. Bu da hemen peşine takılır mı takılır.
Favori şarkı: You Are Here
17. Tyler, The Creator CHROMAKOPIA
Bildiğimiz tüm ezberleri bozmaya gelmiş yine kral. Yaklaşık 1 ay önce çıkan ve Marmaray'da inenlere öncelik vermeyenlere küçük ve sevimli omuzlar attıran türler ve modlar-üstü bir albüm.
Favori şarkı: Like Him
16. St. Vincent All Born Screaming
Bir süredir aramız bozuktu ama yeni albüm bunu düzeltmekle kalmayıp bir tık da aşk tazeletmiş olabilir. Bu yetmiyorsa albümde imzası olanlar arasında Dave Grohl, Cate Le Bon, Josh Freese gibi isimler olduğunu söyleyelim.
Favori şarkı: Violent Times
15. Nick Cave & the Bad Seeds Wild God
Ghosteen'den 5 yıl sonra, ağıt havasının biraz daha dağılıp kabullenişe evrildiği, Bad Seeds'in has müziğiyle daha çok flört eden bir Nick Cave var karşımızda tüm centilmenliğiyle. Acın acımızdır.
Favori şarkı: Cinnamon Horses
14. Bill Ryder-Jones Iechyd Da
En doğru anda en doğru tuşlara basarak resmen kalp röntgeni çeken canımın içi, klasikle deneyselin arasında şairene müziğini her seferinde bir adım öteye taşıyarak düşünüşün, hatırlayışın ve inceldiği yerden kopuşun seslerini çıkarmaya devam ediyor.
Favori şarkı: This Can't Go On
13. Julia Holter Something in the Room She Moves
Adını görmenin bile -iyi anlamda- yüreğimi ağzıma getirdiği müzisyenlerden. Sabır sebatla beklediğime değen, kulağa hemen yerleşmeyen ama kafası gelince de bağımlısı yapan çok müstehzi ama çok duygudaş bir deneme daha Julia'dan.
Favori şarkı: Spinning
12. Arooj Aftab Night Reign
Vulture Prince (2021) çıktığındaki delirmemi hatırlayan -3 kişiye müjde. Sokakta flyerlarını dağıtmadığımın kaldığı dördüncü ve büyüleyici yeni albümünde Aroojcuğum karanlığı kucaklasa da cesur ve romantik tınılarından asla ödün vermiyor.
Favori şarkı: Autumn Leaves
11. Beth Gibbons Lives Outgrown
Kendisini canlı izleyebilen sayılı şanslılardan ve sesiyle sözcüklerinin ahengini dev özleyenlerden biri olarak en azından ilk 10'a alabilirdim ama haklı sebeplerim bir tık aşağıda. Hakikaten aynı devirde nefes aldığıma çok şanslı olduğum bir müzisyen. 2025'te tekrar listelere almak düşünülsün.
Favori şarkı: Floating On a Moment
10. Godspeed You! Black Emperor
"NO TITLE AS OF 13 FEBRUARY 2024 28,340 DEAD"
Albümün adının da basbas bağırdığı gibi, her gün önümüze "bunu nasıl kanıksayabiliyorsunuz" diye düşen onlarca soykırım fotoğrafı sese gelebilseydi... Hoş, albümün ismi sorulduğunda grup yılın başlarında şöyle açıklıyor: "Küçücük bedenler ölürken hangi tepki anlamlıdır? Hangi bağlam? Hangi melodi? [Bu albüm] gidişattaki bir noktayı, negatif süreci, büyüyen yığınları işaret etmek için tarihe bir not ve çetele." Haliyle dinlemesi zor ama şayet diyebiliyorsak "çok iyi".
Favori şarkı: BROKEN SPIRES AT DEAD KAPITAL
9. Charli xcx BRAT
Yani pek gevelemeye gerek yok sanırım. Maalesef yılın en büyük "müzik olayı". Önceki kariyerinden hiçbir şarkıyı bilmezken, kliplerinden boiler room setlerine, sosyal medya personasından televizyon prezansına brat summer'ın neredeyse tamamından son derece keyif aldım; sonradan çıkan "brat ama tam öyle değil" türevi iki albüm de buna dahil. Don't @ me.
Favori şarkı: Sympathy is a knife
8. IDLES TANGK
Bunlar da bu yıl sanırım bir konserlerinde seyircinin omzunda botla mülteci dummy'leri dolaştırmıştı ama sonradan direkt onların parmağı olmadığıyla ilgili community note'lar da dolaştı. Neye inanacağımı bilmiyorum artık. Altı albümde altı. İyi müzik.
Favori şarkı: POP POP POP
7. Wunderhorse Midas
Bu sene çoğu gedikli müdavimin tam yapamadığı, en başta "ortalamalık tsunamisi" dediğim her şeye ve 2024 müziğine işte böyle yapılır diyen bir albüm. In Utero'ya mı geçtik olmuştum ilk dinlediğimde. Bundan daha iyi tek yapanı birkaç aşağıda ikinci sırada. Okuyorsa keşif için sevgili Ant'a teşekkürlerimle.
Favori şarkı: Rain
6. Adrianne Lenker Bright Future
Hayatıma ilk kez abysskiss (2018) ile giren bu büyük hislerin sarih ve sakin anlatıcısıyla yolumuz bu yıl yine çok kritik bir noktada kesişti. Singer-songwriter olarak kendi içinde de bir country alt türüne dönüşen, benjo-ukulele-akustik gitar alaşımlı fonda sayfalar dolusu monoton laf okuyan çağdaşlarının aksine Adrianne Lenker çok başka bir deha. Öyle müzikal mühendislik falan da değil, kendi deneyimleri üzerinden dinleyicisiyle doğrudan kurabildiği çok başka bir iletişim onunki. Var olsun.
Favori şarkı: No Machine
5. Vampire Weekend Only God Was Above Us
Kariyerlerini öncesi ve sonrası olarak ayıran kilometre taşı niteliğinde bir ustalık dönemi eseri diyebiliriz rahatlıkla bu albüm için. Heyecan verici, tekrar tekrar ziyaretine çağıran, düştüğü kalktığıyla dört başı mamur bir zafer her şeyiyle.
Favori şarkı: Capricorn
4. Laura Marling Patterns in Repeat
Son 1 ayda bu albüm olmasaydı tam olarak ne bok yerdim kestiremiyorum. Minnet doluyum Marling'e. Semper Femina'ya (2017) da buradan sevgilerle.
Favori şarkı: No One's Gonna Love You Like I Can
3. Billie Eilish HIT ME HARD AND SOFT
İlk albümünde hepimiz bir süre eğlendik, ok next best thing dedik geçtik. İkincide burada bir şeyler oluyor dedik, daha bir ciddiye aldık, daha daha nasılsın diye sorup uğurladık. Bunun cevabıysa üçüncüde -evet hiç çekinmiyorum- bir BAŞYAPIT ile dönmesi oldu. Bu kadar devasa spektrumlu Z kuşağına hitap edip böylesi derinlikli, incelikli ve olgun bir müziğe imza atmak pes doğrusu. İlk kez belki herkes gibi BIRDS OF A FEATHER ile vurulduğum için favoriye onu almayı doğru buldum, hala da öyle pek çok sebepten. Bir dönem WILDFLOWER, şu ara THE GREATEST derken bu böyle birkaç yıl değişerek gider. Belki yaza doğru yeniden L'AMOUR DE MA VIE?..
Favori: BIRDS OF A FEATHER
2. Fontaines D.C. Romance
Pitchfork'ta çalışsaydım haftalık toplantıda bu albümü kapıp yazacağım bazı alt manşetler: God-tier. Awe-inspiring. Exceptional. Exquisite. Outstanding. (sonra da 6.7 vermeleri?)
Favori şarkı: Starburster (ve hepsi)
1. The Cure Songs of a Lost World
Sevgi, kayıp ve pişmanlık hislerini derinlemesine ve olabilecek en dokunaklı şekilde öğüten Robert Smith ve atmosferik şürekası yılın en güzel sürprizini verdi bize. 16 yıllık bekleyişin ardından hem geçmişe selam duran hem de yeni ufuklar aralayan bir şaheser bu. Erken dönem kariyerlerinin nostaljik çağrışımlarıyla geçmişe bir portal açmanın yanı sıra aynı zamanda The Cure'un müzikteki kalıcı ve yenilikçi tavrını bir kez daha pekiştiriyor. Maalesef ilk günden beri kapakta Bülent Ersoy görmeyi unsee edemesem de yılın -bence- her anlamda açık ara en iyisi.
Favori şarkı: A Fragile Thing
Seneye görüşmek üzere.
Tüm albüm favorilerine buradan:
Yıl boyunca çıkan yeni şarkılara buradan:
